Ondanks dat we hadden afgesproken voorlopig geen hond meer te nemen, begon enkele weken na het overlijden van Quinto, bij Corry toch het bloed te kriebelen. Tijdens haar werk bezocht ze regelmatig de puppylijst van de VDH, op zoek naar nesten. Nadat ze dit kenbaar had gemaakt zijn we op zoek gegaan naar een pup. Gezien het pittige en niet altijd makkelijke karakter van Quinto, zijn we op zoek gegaan naar nesten van niet werklijnhonden. Via de VDH lijst uitgekomen bij Duitse Herderkennel Van De Svendibold Hoeve in Sint-Willebrord. Bij dit nest van bijna 7 weken oud was nog 1 reu beschikbaar. Maandag 10 december 2007 hebben we Luca uitgezocht, en hem 14 december opgehaald. Cursussen: Puppycursus GG VEG GG1 GG2 GG3 In april 2012 is bij Luca, als gevolg van een ontsteking in zijn poot, welke niet overging een teen van zijn linkervoorpoot geamputeerd. Dit herstelde vlot en Luca heeft in zijn verdere leven hiervan nagenoeg geen hinder ondervonden. Begin januari 2014 begon Luca ongelijk te lopen. Ondanks de diverse onderzoeken, foto’s en medicijnen (voornamelijk onstekingsremmers) kwam hierin geen verbetering, waarna de dierenartsen ons begin februari adviseerden om naar de Faculteit Diergeneeskunde in Merelbeke (België) te gaan. Op 12 februari konden we komen, en na een intensieve dag met diverse onderzoeken, echo’s en foto’s kon nog geen diagnose gesteld worden. Voor verder vervolgonderzoek, inclusief diverse testen moesten we Luca achtergelaten. 2 dagen later konden we Luca ophalen en kregen de diagnose Lupus erythematosus , te horen. Dit is een auto-immuunziekte, waarbij het afweersysteem ontregeld is en genezing is niet mogelijk. Voor de rest van zijn leven zou Luca Pretnisolon moeten slikken om ontstekingen zoveel als mogelijk te remmen. Omdat Luca enkele kuren had gehad in Merelbeke, konden we pas 4 dagen later starten met Prednisolon. In het weekend, nadat we hem hadden opgehaald heeft Luca hoge koorts gehad van >40 graden. Enkele malen in dat weekend contact gehad met Merelbeke en na overleg is besloten dat Luca al op maandag zou starten met Prednisolon. Hij kreeg een grote dosering om de ontstekingen tegen te gaan en deze dosering zou in overleg tussen onze dierenarts en Merelbeke afgebouwd worden tot een juiste verhouding om ontstekingen te remmen en zo min mogelijke schade aan het lichaam aanrichten. Enkele dagen nadat we gestart waren met de Prednisolon, knapte Luca zienderogen op, werd weer levendiger en werd zelfs weer speels. De medicijnen hadden een zeer goede uitwerking op Luca, hij werd nagenoeg weer de oude. Van 25 tot en met 27 maart zijn we met Luca naar Brilon in Sauerland gegaan. Deze vakantie is goed gegaan, hij heeft zelfs veel gespeeld met stokken en ballen, maar de laatste dag begon hij plots weer kreupel te lopen. Grote schrik, waarbij Corry al direct aangaf dat dit de laatste vakantie was geweest met Luca. Ondanks dat ik dit nog niet geloofde, maakte ik mij ook grote zorgen. De volgende dag ging het geleidelijk weer wat beter. Op 8 april moest Luca op controle komen bij onze dierenarts en zou in overleg met Merelbeke de dosering teruggeschroefd worden tot een voor het lichaam zo acceptabel mogelijk niveau. De ochtend van 8 april liep Luca tijdens het uitlaten plotseling weer erg kreupel. Luca ‘s-ochtends naar onze dierenartsenpraktijk, Dierenziekenhuis Breda gebracht, waar onze dochter werkt, voor de controle. Rond 11 uur werd ik gebeld dat Luca zijn kruisband was gescheurd. Bij een gezonde hond is dit operabel, maar gezien de broze en zwakke gesteldheid van Luca was een operatie geen optie en kregen wij het dringende advies om Luca te laten inslapen. Corry direct opgehaald op haar werk, waarna we naar de praktijk zijn gereden, waar Michelle en Mike ook aanwezig waren. Toen wij binnenkwamen begon Luca, ondanks pijn, te kwispelen en was hij blij ons te zien. Temidden van ons vieren is Luca rustig ingeslapen.

Dieren